Мікалай Закаблукоў нарадзіўся і вырас у вёсцы Хаткі Пашкоўскага сельсавета. Нягледзячы на ​​тое, што з часам перабраўся жыць у абласны цэнтр, пра малую радзіму не забывае – часта прыязджае ў родную вёску, каб зірнуць на радавое гняздо, узгадаць пра шчаслівыя моманты дзяцінства і зайсці на мясцовыя могілкі, дзе яго родныя. Як кажа сам Мікалай Аляксандравіч, ужо і не злічыць, колькі разоў ён бываў на гэтых могілках, якія размешчаны недалёка ад вёскі Горная Вуліца, але пра тое, што ў 1943 годзе там была пахавана дзевятнаццацігадовая сувязная партызанскага атрада Ганна Рубекіна, ён даведаўся літаральна некалькі месяцаў таму. 

– Сёлета займаўся добраўпарадкаваннем месцаў пахавання сваіх сваякоў і зусім выпадкова ад сваёй траюраднай сястры даведаўся пра гэту магілу, – распавёў Мікалай Аляксандравіч. – Вайна забрала ў яе самае каштоўнае, што ёсць у чалавека, – жыццё. Гэта зусім юная дзяўчына была расстраляна нямецка-фашысцкімі захопнікамі.

Сястра Мікалая Закаблукова – Валянціна Малахава з самага дзяцінства ведала гэту трагічную гісторыю. Кажа, што яе мама заўсёды даглядала магілу дзяўчыны, дала наказ даглядаць яе і Валянціне Васільеўне.

– Мама расказвала, што яна была сувязісткай, – успамінае Валянціна Малахава. – У той фатальны дзень ішла праз поле непадалёк ад вёскі перадаваць неабходную інфармацыю, і яе расстралялі… Нашы мясцовыя жыхары, калі немцы сышлі, пахавалі яе на могілках.

Семдзесят дзевяць гадоў на магіле стаяў крыж з таблічкай, дзе ад рукі былі напісаны прозвішча, імя, імя па бацьку, год нараджэння і смерці. Пра тое, хто менавіта спачывае ў гэтым месцы, ведалі нямногія. Увесь гэты час Валянціна Васільеўна прыбірала месца пахавання, прыносіла кветкі.

Гісторыя Ганны Рубекінай настолькі кранула Мікалая Закаблукова, што ён вырашыў усталяваць помнік гэтай сапраўднай абаронцы Айчыны. Ад выношвання высакароднай ідэі да яе рэалізацыі з прыцягненнем такіх жа неабыякавых людзей прайшло няшмат часу: падрыхтоўка дакументаў, узгадненне эскіза – і ўжо да Дня Перамогі помнік быў устаноўлены.

У гэтай святой справе, якую зрабіў Мікалай Аляксандравіч, сам мужчына не бачыць нічога асаблівага, толькі сціпла кажа аб тым, што цяпер гэта магіла, якая яшчэ зусім нядаўна была непрыкметная сярод магутных ліставых дрэў, бачная здалёку. На новым надмагіллі можна прачытаць аб тым, што Ганна Рубекіна была расстраляна нямецка-фашысцкімі захопнікамі ў гады вайны, таму гісторыя трагічнага лёсу гэтай дзяўчыны зараз вядомая не толькі яе аднавяскоўцам, але і ўсім тым, хто прыязджае на мясцовыя могілкі. А гэта значыць, што памяць аб гераічнай зямлячцы Мікалая Закаблукова і надалей будзе жывая.

Падчас гутаркі Мікалай Аляксандравіч падзяліўся, што ў хуткім часе будзе акультурана яшчэ адно воінскае пахаванне – магіла танкістаў, якія таксама загінулі ў гады вайны. Пра яе мужчына даведаўся, калі шукаў звесткі пра Ганну Рубекіну, але канкрэтнай інфармацыі, на жаль, знайсці не ўдалося. Як адзначыў Мікалай Закаблукоў, усё роўна, хто яны і колькі іх было, – гэтыя людзі абаранялі сваю Радзіму, таму заслугоўваюць таго, каб пра іх ведалі.